ارزش یک عکس به اندازه هزار کلمه است.
موسسات خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد، به منظور رساندن پیام‌های خود به مخاطبان از تصاویر استفاده می‌کنند. عکس‌ها نماینده کسانی هستند که نیازمند کمک و حمایتند.
یکی از چالش‌های پیش روی خیریه‌ها در انتخاب عکس مناسب، تصمیم‌گیری برای استفاده از تصاویری با صورت‌های خندان و شاد و یا چهره‌هایی ناراحت و رنج‌کشیده است. بدیهی است که هر کدام از این تصاویر تاثیر متفاوتی بر روی مخاطب می‌گذارند.
در واقع اهمیت انتخاب عکس به حدی است که در علم روانشناسی نوعی تکنیک محسوب می‌شود. تصویر می تواند مخاطب را تشویق به کمک کند و یا برعکس او را از کمک کردن بازدارد.
تصاویر با صورت های خندان یا غمگین و رنج دیده ؟
ما به طور طبیعی با دیدن چهره‌های خندان، شاد می‌شویم. این پدیده‌ای است که در علم روانشناسی «سرایت احساسی یا عاطفی» خوانده می‌شود. احساس خشنودی و شادی احتمال آنکه کمک با میل و رغبت بیش تری صورت بگیرد را افزایش می‌دهد. براساس یک پژوهش کمک کردن به دیگران سبب حفظ احساس رضایت و شادی در فرد نیکوکار یا کمک کننده می‌شود.
چهره‌های شاد هم چنین بازتابی از نتایج مثبت فعالیت‌های نیکوکاران و خیرین هستند. تصاویری با صورت‌های شاد این واقعیت را به مخاطب القا می‌کند که کمک‌های نیکوکاران موجب تغییر و بهبود کیفیت زندگی افراد می‌شود.
در مقابل، چهره‌های غمگین و رنج دیده، گویای ضرورت و شدت نیاز می‌باشند. نمونه بارز این قبیل تصاویر، تصویر کودک بیمار و یا گرسنه است که همه ما بارها و بارها به آن ها برخورده‌ایم. به طور عمده هر دو گروه تصاویر دارای تاثیر عاطفی در مخاطب هستند. همانطور که از دیدن چهره شاد، احساس خوشحالی می‌کنیم با دیدن چهره غمگین نیز حس ناراحتی بر ما مستولی می‌شود. تحقیقات نشان داده است که چهره‌های غمگین مردم را به اهدای کمک‌های مالی ترغیب می‌کنند تا احساسات ناخوشایند درونی خود را به احساس خشنودی و رضایت بدل کنند.
مخاطب خود را بشناسید بعد انتخاب کنید!
خندان یا غمگین... شما کدام یک را انتخاب می‌کنید؟
جالب است بدانید که اثربخشی تصاویر با چهره‌های شاد یا ناراحت به نوع مخاطب شما بستگی دارد. اینکه کدام یک از دو تصویر چه تاثیری بگذارند، مستقیماً با میزان درگیری و پیوند مخاطب آن تصویر ارتباط دارد. آیا مخاطب شما خود در یک خیریه فعالیت می‌کند و یا به صورت داوطلبانه به سازمان‌های مردم نهاد کمک می‌کند و یا اینکه مخاطب شما یک مخاطب عامی است؟!
طبق نتایج پژوهش‌های صورت گرفته، هرچه میزان مشارکت و درگیری مستقیم مخاطب در امور خیریه و کمک رسانی بیش تر باشد، مانند داوطلبان و یا کارکنان خیریه‌ها و ...، تمایل آن‌ها برای کمک به مواردی که در آن ها از تصاویر ناراحت کننده استفاده شده است، کم‌تر می‌شود و برعکس.
به عبارت دیگر تاثیر تصاویر با چهره‌های خندان روی مخاطبان مستقیماً درگیر در مسائل اجتماعی، بیشتر است و تصاویر با چهره‌های ناراحت روی مخاطبان عام نتیجه می‌دهد.
اما چرا...؟
دلیل اصلی این امر آن است که دیدن چهره‌های ناراحت، برای افرادی که به صورت مستقیم در کارهای خیریه مشارکت داشته‌اند، یادآور تمام چالش ها و مشکلاتی است که در مسیر کمک رسانی وجود دارند و موجب عدم تحقق اهداف و در نتیجه منجر به ناامیدی می‌شود. اما در مقابل چهره‌های شاد و خندان با دادن انگیزه به آن‌ها، احتمال کمک و حمایت آن ها را افزایش می‌دهد.
در مقابل افراد عادی از آنجایی که تجربه گروه اول را ندارند و هیچگاه با چالش ها و مسائل در جلب حمایت و کمک رسانی به نیازمندان روبه رو نبوده‌اند، با دیدن چهره‌های غمگین، حس دلسوزی و ترحم در آن ها تقویت شده و برای آرام نمودن و تسکین غم و اندوه خود در کار خیر مورد نظر مشارکت می‌کنند.
این نتایج بار دیگر بر اهمیت بازاریابی و توجه به مخاطب صحه گذاشته است، چیزی که در اغلب مواقع مورد غفلت خیریه‌ها و سازمان‌های مردم نهاد قرار می‌گیرد.
بنابراین ضروری است که خیریه یا سازمان مردم نهاد درک صحیحی از مخاطبان خود داشته باشد. اینکه چه درصدی از مخاطبان شان مردم عام هستند و چه درصدی خاص.
منبع:
وبسایت nonprofitpro
دیدگاه خود را بنویسید