هفتم می برابر با 17 اردیبهشت، به عنوان روز جهانی یتیمان ایدز نام‌گذاری شده‌است که دولت‌ها و جامعه مدنی را فرا می‌خواند تا برای مراقبت از تمام کودکان مبتلا یا متاثر از ایدز اقدام کنند.
کودک متاثر از ایدز معمولا در برنامه‌های جهانی درباره ایدز چندان مورد توجه قرار ندارد. اما واقعیت این است که شرایط خاصی باعث می‌شود کودکان در بعضی خانواده‌ها به شدت از ایدز تاثیر بپذیرند.
اصولا فردی که نتواند از مواهب زندگی طبیعی بهره ببرد و موفقیت‌های اجتماعی، شغلی و اقتصادی کسب کند، در شرایط خطرناکی قرار خواهد گرفت. احتمال اینکه چنین شخصی به رفتارهای پرخطر متوسل شود زیاد است، زیرا از یک‌سو دنبال تامین نیازهای شخصی خود و فرزندانش است و از سوی دیگر، خود را ناگزیر از انتقال فشارهای درونی‌اش به جامعه می‌بیند.
سازمان‌ها و نهادهاى دولتى و خصوصى با در نظر گرفتن شرایط چنین افرادی تلاش کرده‌اند با تعیین یک روز جهانی، والدین مبتلا به ایدز و فرزندان آن‌ها را مورد حمایت قرار دهند.
روز جهانی یتیمان ایدز در واقع هنگامی پایه‌ریزی شد که راهپیمایی عظیم و تاثیرگذارى در وال‌استریت نیویورک (در سال ۲۰۰۲) انجام شد. در جریان این بسیجِ حمایت‌‌یابی، یک شبکه نمادین ایمنی جهانی ترتیب داده شد و بیش از دو میلیون نفر در سراسر دنیا با ثبت نام در آن عزم کردند تا از کودکان یتیم و آسیب‌پذیر ایدز حمایت کنند. تاکنون نیز ۲۰ کشور و ۸۰۰ شهردار و نماینده قانونی از کشورهای مختلف به عضویت این شبکه درآمده‌اند.
هفتم می (روز جهانی یتیمان ایدز) روزی است که دولت‌ها و جامعه مدنی را فرا می‌خواند تا برای مراقبت از تمام کودکان مبتلا یا متاثر از ایدز اقدام کنند. «از حرکت تا جنبش» به عنوان شعار این روز تعیین شده است. در واقع این شعار می‌خواهد دیگران را به شنیدن صدا و حمایت از این کودکان تهییج کند.
آگاهى از این موضوع که ایدز به پدیده‌هاى منفى دیگری مانند فقر، تبعیض، انزوا، سوءتغذیه و عدم سلامت روانى افراد در اجتماع پیوند مى‌خورَد، مردم و دولت‌های سراسر جهان را ملزم مى‌کند تا کودک مبتلا یا متاثر از ایدز را مورد حمایت مالى و معنوى قرار دهند.
هنگامى که پدر خانواده در اثر ابتلا به ویروس HIV از بین مى‌رود و مادر بیمار، با هزینه‌هاى دارویى و خرج زندگى و هم‌چنین قضاوت‌هاى اطرافیان و برخوردهاى نادرست جامعه روبرو مى‌شود؛ طبیعى است که کودکان در این آشفتگی فقر و بیماری، بیشترین بی‌توجهی و رهاشدگی را تجربه کنند.
عدم توجه به نیازهاى جسمى و روانى آنان باعث انزواى تدریجى این کودکان، ترک تحصیل و ظهور افسردگى، حس انتقام، کینه و معضلات دیگر مى‌شود. درواقع آسیب‌هاى جدى روحى-روانى متاثر از این بیمارى، جامعه را دچار مشکلات جبران‌ناپذیر مى‌کند. اما همه ما مى‌توانیم با آگاهى از روش‌هاى انتقال این بیمارى و حمایت آگاهانه و بی‌دریغ از این گروه، فشارهاى روانى حاصل از برخوردهاى نامناسب را از دوش آن‌ها برداریم. در چنین شرایطی آن‌ها بدون هراس از انگ‌خوردن می توانند وارد اجتماع شوند، احساس امنیت اجتماعى را تجربه کنند و آمادگى روانى براى مشارکت در پیشگیرى و کنترل و مهار این پدیده در جامعه را به‌دست بیاورند.
ایران نیز امروزه با مرحله بسیار حساسی از همه‌گیری HIV مواجه است و اگر امروز اقدام جدی صورت نگیرد فردا خیلی دیر خواهد بود. در این میان، کودکانی که به HIV مبتلا شده‌اند یا از آن تاثیر گرفته‌اند، در صورت عدم دریافت حمایت مدنى واقعا زندگی سختی را تجربه خواهند کرد. کودکانی که والدین‌شان مبتلا به ایدز هستند ممکن است به هر دلیلی ویروس HIV را از مادر دریافت نکرده باشند ولی به هر حال در معرض از دست‌دادنِ زودهنگامِ والدین بیمار خود هستند. ایدز است که آن‌ها را یتیم می‌کند.
در این میان انجمن خیریه توان‌یاب در ایران در شش سال اخیر طرح حمایت از کودکان یتیم حاصل از ایدز را به اجرا درآورده که از رئوس آن می‌توان به پرداخت مستمرى ماهیانه به کودک یتیم ایدز، توانمندسازی مادران ایتام ایدز جهت اشتغال و درآمدزایى، و فرهنگ‌سازی برای کاستن از فشار روانی- اجتماعی کودکان و خانواده‌های درگیر با این بیماری اشاره کرد. این انجمن در عین حال زنانی را که همسران خود را در اثر ابتلا به بیماری ایدز از دست داده و سرپرستی کودکان یتیم حاصل از ایدز را برعهده دارند به عنوان «گروه مادران حامى سلامت» آموزش داده و وارد جامعه می‌کند.
روز جهانى یتیمان ایدز یادآور این نکته است که که هر کدام از ما مى‌توانیم پناهى باشیم براى نیلوفرهاى ترد و معصومى که زیستن در مرداب را تجربه کرده‌اند.
دیدگاه خود را بنویسید