بی‌خانمانی واژه‌ای است که برای هیچ یک از ما بیگانه نیست. همه ما هر روز و هر شب در خیابان‌های شهرمان با مصادیق آن مواجه می‌شویم.
مردی که کنار پیاده‌رو و یا روی یکی از نیمکت‌های پارک به خواب رفته است. نوجوانی که در ایستگاه اتوبوس روی یک تکه کارتن نشسته است و بسیاری موارد دیگر.

بی‌خانمانی یکی از معضلات بزرگ جوامع امروزی است و به خیابان‌های شهر ما محدود نمی‌شود. این بحران حتی در بزرگ‌ترین شهرهای پیشرفته جهان نیز مشاهده می‌شود.



هر‌ کسی که در در خیابان زندگی می‌کند، داستان زندگی منحصر به فردی دارد. بی‌خانمانی به دلایل بسیار متعددی رخ می‌دهد. یکی از اصلی‌ترین دلایل آن، گرفتار شدن در دام اعتیاد است.
برای زنان، فرار از خانه به دلیل خشونت‌های خانگی، جز شایع ترین دلایل بوده است و دلایل دیگری چون بیماری روحی و روانی یا هزینه‌های گزاف درمانی و ... .

به هر حال آنچه مهم است این است که همگی انسان هستند و لایق کمک گرفتن.

 

 

بی‌خانمانان را نادیده نگیرید.

 حتی اگر نمی‌خواهید کمکی کنید، به آن‌ها نگاه کنید و بگویید «متاسفم، نمی‌توانم کمک کنم!» 

این رفتار صحیح یک انسان با انسان دیگر است. فارغ از هرگونه شرایطی.


همه می‌توانند کمک کنند!

با احترام برخورد کنید؛ فرد بی‌خانمان نامرئی نیست. سلام کردن یا شنیدن داستان زندگی آن‌ها و وقت گذاشتن برای آن‌ها می تواند روزشان را بسازد.

آموزش دهید؛ مهارت‌های خود را به افراد بی‌خانمان آموزش دهید. این کار به آن‌ها کمک می کند، شغلی پیدا کنند و شرایط زندگی خود را تا حدودی بهبود ببخشند.

 کمک در تمامی فصول؛ کمک کردن نباید منحصر به فصل خاص یا دوره خاصی باشد. برای مثال چون ثواب کمک کردن در ماه مبارک رمضان چندین برابر است، در این ماه نذری بدهیم و به دیگران کمک کنیم و با فرارسیدن عید فطر، آن‌ها را فراموش کنیم.

شال گردن‌های بلااستفاده، دستکش و کلاه، پلیور. دادن یک فنجان چای از رایج‌ترین و ساده‌ترین راه‌های کمک در زمستان است.

در تابستان و هوای گرم نیز آب و مایعات یکی از بهترین کمک‌هاست چرا‌‌که افراد بی‌خانمان به دلیل گذراندن تمامی 24 ساعت شبانه روز در خیابان، آب بدنشان خیلی زودتر از افراد دیگر تمام می‌شود. بنابراین نیاز به نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات دارند.

یک کمک ساده آن‌که، وقتی به مسافرت می‌روید، لوسیون و صابون‌های داخل حمام هتل را برای بی‌خانمان‌ها بردارید.

برای این افراد دنبال کار بگردید: از اطرافیان یا مکان‌های عمومی محل زندگی خود بخواهید که یک فرد بی‌خانمان را برای کارهایی مانند جواب دادن تلفن، تایپ‌کردن، تمیزکردن یا رنگ کردن دیوارها استخدام کنند.

از وسایل ارتباطی برای کمک بهره ببرید؛ تکنولوژی امکانات زیادی دارد. می‌توانید راجع به زندگی این افراد در وبلاگ شخصی و اینستاگرام و ... بنویسید. قطعاً نیکوکاران هستند که مایل به کمک به آن‌ها باشند.

داوطلب شوید: انجمن‌هایی برای حمایت از افراد بی‌خانمان وجود دارد. در یکی از آن‌ها عضو شوید و کار داوطلبانه کنید. هرکاری که از دستتان برمیاید.

پس از خواندن این مطلب آن را به دیگران نیز معرفی کنید. آگاهی نصف راه است.


پیشنهاد مطالعه:

7 گام راهبردی در کمک به افراد بی‌خانمان


کمک مالی یا غیرمالی؟

هیچ پاسخ قطعی‌ برای این پرسش وجود ندارد. این بستگی به شما دارد. فعل کمک‌کردن، از هر نوع آن، محترم و قابل احترام است. اما واقعیت آن است که کمکی تفاوت واقعی در زندگی بی‌خانمان‌ها ایجاد می کند که تاثیرات بلند مدت داشته باشد.

برای مثال وقتی جوانی را می‌بینید که گوشه خیابان خوابیده است، مهم‌ترین و سریع‌ترین کار آن است که او را از آن وضعیت خلاص کنیم. چراکه در معرض انواع سوء استفاده‌های جنسی و آزار و اذیت قرار دارد.

پائول نوبلت (Paul Noblet) : «دادن پول، غذا، لباس و ... انتخاب شخصی است. اما مهم‌ترین چیز آن است که افرادی که زندگی خود را کنار خیابان می‌گذرانند، در کوتاه‌ترین زمان ممکن کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند و به جریان زندگی عادی خود بازگردند.»

 پول همیشه کارساز نیست!

گاهی اوقات پول شرایط را خراب‌تر می کند. بسیاری از جوانان و نوجوانان کارتن‌خواب هر روزه از طریق گروه‌های مجرمانه مجبور می‌شوند که مقدار مشخصی پول را تا پایان روز تحویل دهند.

بنابراین اگر به هر کارتن خوابی که سر راهمان می بینیم پول بدهیم، شاهد ادامه این روند خواهیم بود و در نهایت تغییر بزرگی رخ نخواهد داد.

بهترین راه‌حل برای کمک به افراد بی‌خانمان چیست؟

کمک به یک خیریه که هدف آن حمایت و تحت پوشش قرار دادن بی‌خانمان ها باشد، می‌تواند راه مناسب و راه حل بلند مدت‌تری برای تغییر شرایط زندگی آن‌ها باشد. طیف گسترده‌ای از موسسات خیریه وجود دارند که هرکدام به گروه خاصی از بی‌خانمان‌ها کمک می‌کنند.


این بسیار دلگرم کننده است که می‌بینیم مردم نسبت به هم‌نوعان خود بی‌تفاوت نیستند. اما صرفاً بروز رفتارهای محبت آمیز، بحران بی‌خانمانی را حل نخواهد کرد.
بهتر است از این حس نوع‌دوستی در مسیر مناسب‌تری بهره برد که قدم اول آن فرهنگ‌سازی و آگاهی‌رسانی درباره روش‌های مناسب کمک است.