کنوانسیون تالاب‌های بین‌المللی، جز قدیمی‌ترین معاهدات زیست محیطی مدرن است. این معاهده کشورهای عضو را ملزم به تعیین و حفظ تالاب‌‌های با اهمیت بین‌المللی و تشویق به استفاده خردمندانه از آن‌‌ها می‌نماید. موضوع این کنوانسیون در ابتدا میان برخی کشورها و سازمان‌های غیردولتی مطرح شد و سرانجام در دوم فوریه سال 1971، مصادف با بهمن ماه ۱۳۴۹، در شهر رامسر ایران به تصویب رسید و به کنوانسیون رامسر معروف شد. این معاهده در ابتدا به امضای نمایندگان ۱۸ کشور شرکت‌کننده رسید، اما امروزه ۱۶۹ کشور جهان عضو این پیمان هستند. روز تصویب این کنوانسیون به نام روز جهانی تالاب‌ها نام‌گذاری شده‌است.



تعریف تالاب طبق این کنوانسیون:

«مرداب‌ها و باتلاق‌ها و لجن‌زارها یا آب‌های طبیعی یا مصنوعی اعم از دائمی و یا موقت است که آب‌های شیرین -تلخ یا شور در آن به صورت راکد یا جاری یافت شود- هم‌چنین شامل آب دریاهایی می‌شود که عمق آن‌ها در پایین‌ترین نقطه جزر از شش متر تجاوز نکند» (ماده ۱ - بند۱)





وسعت محدوده جغرافیایی:

بیش از ۱۷۰۰ سایت با مساحت کل حدود ۱۵۰ میلیون هکتار در این کنوانسیون به ثبت رسیده‌اند. هم‌چنین این معاهده درحال حاضر، ۲۱۸۶ تالاب به وسعت ۲۰۰ میلیون هکتار را پوشش می‌دهد. بریتانیا با ۱۷۰ تالاب بیش‌ترین تعداد و کانادا با ۱۴۰ هزار کیلومتر مربع بیش‌ترین وسعت از تالاب‌های خود را تحت پوشش این معاهده درآورده‌اند.


  

مؤلف: رویا باقری