«سونیتا کشیاپ» ، بنیان‌گذار و مدیر شرکت تولیدکنندگان مهیلا اومانگ است (اومانگ).
این موسسه توسط زنان روستایی نواحی «آلمرا» و «رانیخت» در ایالت «اوتاراخاند» هندوستان اداره می‌شود.
زنان کشاورز و تولیدکننده که صاحبان اصلی (اومانگ) هستند، محصولاتی مانند انواع صنایع دستی (پارچه و بافتنی) و مواد غذایی (مربا، مارمالاد و کنسانتره طبیعی) را به فروش می‌رسانند.
علاوه بر فروش محصولات متنوع، شرکت (اومانگ) متعهد است که به اعضای خود وام‌هایی برای رشد پایدار هر خانواده اعطا کند. این وام‌ها برای سهولت تحصیل تمام اعضای خانواده یا بهبود اقتصاد تولیدی هر خانوار مصرف می‌شوند.
سونیتا اخیراً در یک اجلاس مشورتی که از طرف بخش زنان سازمان ملل در دهلی نو برگزار شده است شرکت کرده و بخشی از اهداف و باور‌های بنیادین شکل دهنده به شرکت (اومانگ) را تشریح کرده است.
این اهداف و باور‌ها شامل مواردی مانند توجه ویژه به گروه‌های به حاشیه رانده شده، کسب و کار پایدار، تسهیلات مالی برای زنان کارآفرین و حمایت گروه‌ها و سازمان‌های خصوصی و دولتی از چرخه‌ٔ تولید و درامد‌زایی است.
پیشنهاد مطالعه : «نقش کارآفرینی اجتماعی، در پایداری جوامع محلی»
گزیده‌ای از سخنرانی سونیتا
«من صاحب اصلی شرکت اومانگ هستم، اما من به تنهایی هیچم! این باور تمام زنان در شرکت (اومانگ) است. ما زنان در کنار هم جمع شده‌ایم تا با کار گروهی زندگی‌مان را متحول کنیم.
بیست سال پیش زمانی که شروع به پایه‌گذاری اومانگ کردم، من یک دیپلمه و خانه‌دار بودم. اگرچه پا به پای شوهرم مشغول کشاورزی بودم، ولی به عنوان یک کشاورز شناخته نمی‌شدم؛ سهم برابر من کاملا نادیده گرفته می‌شد!
اما از زمانی که اومانگ بخشی از زندگی من شد، همه چیز تغییر کرد. به تدریج موفق شدم که مدارک لیسانس و بعد فوق لیسانس‌ام را بگیرم. علاوه بر کار بافندگی و کشاورزی که کاملا به آنها مسلط بودم، به خوبی یاد گرفتم که چطور کارهای مدیریت ، حسابداری و رسیدگی به امور مشتریان را در شرکت (اومانگ) اجرا کنم.
وقتی که کار در (اومانگ) را شروع کردم به خودم قول دادم که کارهای مدیریت خانه را با همان دقت گذشته انجام دهم. مثلا یک بار سی عدد لیوان برای مادر شوهرم خریدم تا او مجبور نباشد کار شستن لیوان‌ها را که سابقاً وظیفهٔ من بود در غیاب من انجام دهد. این یک نمونه از همکاری و همیاری ما در اومانگ است تا هیچ یک از اعضای ما به علت مشکلات و موانع درون‌خانه از دستیابی به اهداف بزرگشان باز نمانند و یک تعادل مؤثر بین زندگی شخصی و کارشان برقرار کنند.
ما به ساختن یک زندگی همه جانبه و پایدار که در آن زنان روستایی از درآمدی ثابت برخوردارند معتقدیم.
سابقاً محصول کار زنان کشاورز توسط واسطه‌ها فروخته می‌شد. حتی برای فروش محصولات به واسطه‌ها لازم بود تا ما زنان کشاورز فاصله‌های طولانی را طی کنیم. اما حالا شرکت (اومانگ) ما را به زنان کارآفرین تبدیل کرده است.
ما گروه‌های خودیاری را در تمام روستاهای تحت پوشش این شرکت تشکیل داده‌ایم و زنان کشاورز بطور مستقیم با این گروه‌ها کار می‌کنند. با کمک این گروه‌های خودیاری، زنان کشاورز و تولید کننده کارهای مربوط به بازاریابی، فروش و مدیریت مالی کالاهای تولیدی‌شان را انجام می‌دهند. این شیوهٔ زندگی پایدار ماست.
شرکت اومانگ کار خود را با سه عضو در سال ۲۰۰۱ شروع کرد، و در حال حاضر بیش از ۳۰۰۰ زن در قالب طرح پایداری این شرکت، به تولید محصولات مختلف کشاورزی و فروش محصولاتشان مشغول‌اند.
من و دیگر دوستانم در این طرح به کارآفرین، مدیر مالی و حسابدار تبدیل شده‌ایم. ما همگی سهام‌دار و گرداننده این شرکت هستیم و درآمد حاصله از سهام خود را مانند یک بانک، صرف دادن وام‌های همیاری به دیگر اعضا می‌کنیم.
امسال، گردش مالی شرکت ما بیش از ۶۰۰،۰۰۰ دلار بوده است.
با اجرای سیاست‌های مالیاتی جدید در هندوستان، شرکت ما در معرض از دست دادن درآمد قابل توجهی خواهد بود. چون با اجرای سیاست‌های جدید، ما مجبور خواهیم بود پیش از فروش محصولاتمان مالیات قابل توجهی را بپردازیم که برای شرکت ما بسیار سنگین است.
من در اینجا می‌خواهم اعلام کنم که ما یک شرکت توانمند خودیاری زنان هستیم و با مشکلاتی از این دست مواجه‌ایم.
ما معتقدیم توانمندسازی پایدار یک برنامهٔ راهبردی و برنامه‌ای بلند‌مدت برای حل مشکلات زنان کشاورز و تولید کننده است. ما در شرکت اومانگ به کسب و کار معتقدیم و نه کمک بلاعوض!»
منبع: وبسایت سازمان ملل
دیدگاههای بازدیدکنندگان
مجید ولی محمدی
داخل ایران هم نمونه های موفق وجود داره
1965 روز پیش ارسال پاسخ